Ergani ilçesinde ilkokul öğretmeni Yusuf Tümay, Öğretmenliğin dışında bir de benim vicdani boyutum var. Öğretmenlik sadece alfabe değil merhamettir, paylaşmaktır, insanlığı öğretmektir. Okulun olmadığı zamanlarda da köylere mezralara gidip çocuklara çanta, tekerlekli sandalye, oyuncak dağıtmak; onların mutluluğunu birebir görmek beni çok mutlu ediyor. Beni buraya bağlayan en büyük şeyde bu.
Tümay, Osmaniyeliyim. Sınıf öğretmeniyim . İlk görev yerim 2001’de Eğil ilçesiydi Bahşiler köyü. 10 Çocuklu bir ailenin en küçüğüm ailem mevsimlik işçiydi. İlkokul yıllarımda çadırda yaşadık , çadırda ilkokulu bitirdim. Ortaokul ve liseyi de insanların yardımıyla okudum. Üniversiteyi de burada okudum zor bir süreç geçirdim ve dezavantajlı yetiştim.On Çocuklu bir ailede yetiştim evin en küçüğüydim babam ve annemin maddi hiçbir geliri yoktu kendimiz çalıştık ilkokul Beşten itibaren su satarak tarlaya giderek pazarlarda su satmak lokantalarda sağda solda çıraklık yaparak bu kazandığım Okul masraflarını karşılayarak üniversite sınavına hazırlandımdan çalıştığım dershanenin temizliğini yaparak oraya ücretsiz gittin kitabım yoktu komşum bana bir kitap aldı Bu kitabı üç kere bitirdim ilk yılında kazandım zaten Van 100. yıl Üniversitesi ni kazanarak ilk yılında atandım haziranda mezun oldum ağustosta atandım bir an önce başlamam gerekiyordu hayata atılmam gerekiyordu. Hayatımda tıp okumak vardı sayısalım çok iyi değil di doktor olmak istiyordum. Hatta öyle masamın üzerine küçük yazılar yazardım Yusuf Tümay, ameliyathaneye diye televizyonlarda izlerdim bu benim içimde ükte kaldı dedi.
Tümay, İlk öğretmenliğe atandığım köyde ilkokul tek vardı. Oraya bir derneğin aracılığıyla ortaokul yaptırdık. Üç kızımız liseye gitti. Onlar o köyün ilk mezun kızları ikisi tarih öğretmeni birisi diş hekimi oldu. Oradaki kızların yüzde 99’u okula gidiyor. Mezun ettiğim bir öğrencim Instagram’da bana yazdı; hocam ben size nasıl destek olabilirim, ben de oyuncak göndermek istiyorum, ya da bir sandalye ben de alabilir miyim. Bunlar bu bir zincirdir, zincirin başı olmak güzel, insana mutluluk veriyor dedi.
Çok sayıda öğrenci yetiştirdiğini belirten Yusuf Tümay, Görev sürem doldu, ne memleketime nede kent merkesine tayin istedim. Benim burada çocukluğum var sanki, benim burada gençliğim var. Bana yardım edildiğinde çok mutlu oluyordum. Öğretmenliğin dışında bir de benim vicdani boyutu var. Öğretmenlik sadece alfabe değil merhamettir, paylaşmaktır, insanlığı öğretmektir. Okulun olmadığı zamanlarda da köylere mezralara gidip çocuklara çanta, tekerlekli sandalye, oyuncak dağıtmak; onların mutluluğunu birebir görmek beni çok mutlu ediyor. Beni buraya bağlayan en büyük şeyde bu.
Ben bir defa mesleğimi çok seviyorum. Belki sevgisiz yetişmek ya da desteksiz yetişmek çok farklı. Öğrencilerimi çok seviyorum onlarla bir bağ kurmak insanı çok sevindiriyor. 6 saat onlarla berabersin anne oluyorsun baba oluyorsun teyze oluyorsun onların her şeyi dünyaları sensin o sevdiğin zaman her şeyi başarabileceğine inanıyorum.
Yusuf Tümay, Başarının sırrını şöyle özetliyor; Ben şuna inanıyorum, nasıl ki maden topraktan çıktığında kömür oluyor, elmas oluyo,r pırlanta oluyor ya buradaki öğretmenin en büyük rolü öğrenciyi keşfetmek. Her öğrenci özeldir. Aslında kiminin pırlanta kiminin yakut kimini de altın yaparsın. O sarrafın işidir.
Evliyim üç çocuğum var. Fedakar bir insan olsunlar, merhametli olsunlar, iyi bir doktor merhametli bir polis, paylaşımcı bir avukat. Sadece meslek değil de bir yanlarına vicdani bu eklemelerini istiyorum.
Ben okul çıkışlarında kahve, kafeterya hiçbir yere giden bir insan değilim ya bir köye ya bir mezra ya ne bileyim bir çadır kentte mevsimlik işçi buluyoruz bir kaç arkadaşla beraber gidiyoruz dağıtıyoruz. Onlarla zaman geçiriyoruz oyun oynuyoruz onlarla mesela değerli olduklarını hissediyorlar diye konuştu.
