Ülkenin yönetilmesi için halkın yetki verdiği yürütme organı.
Yetkiyi veren halk adına, onun yararına karar verecek olan kurum.
Bu özetten yola çıkarak parlamentonun şu andaki durumuna kısaca göz atmakta yarar var.
Görev, yetki ve sorumlulukları açısından ilk gözümüze çarpan durumda yeni anayasa hazırlık çalışmaları oluyor. 12 Eylül cunta anayasasının ortadan kaldırılması için ortak bir zemin olmasına rağmen TBMM’de grubu bulunan partiler henüz toplumu rahatlatacak bir mutabakat sağlayamadı. 4 parti yeni bir anayasa için bir masa etrafında toplanıp, bu ülkenin halklarının yararına olacak yeni, çağdaş, demokratik bir anayasa konusunda uzlaşma sağlayamadı.
Nedenleri konusunda aslında çok fazla tartışmaya gerek yok. Yeni demokratik bir Türkiye’nin inşası için zemin son derece uygun. Şimdiye kadar ‘Terör’ ün arkasına sığınarak bu ülkede yapılması gerekenleri bu gerekçeye dayandıran ve sorunların çözümünü erteleyen siyaset kurumları, bu gerekçe ortadan kalkmasına rağmen, yeni anayasa konusunda bir masa etrafında toplanıp uzlaşma sağlayamıyorsa ‘ipe un seriyor’ demektir.
Toplumun, bu ülkenin bireylerinin yararına olacak yeni bir anayasanın yapım aşamasında uzlaşma yolunda ipe un serenler, bireysel hak ve avantalar söz konusu olduğunda parlamentonun parlak zeminine yağ sürmekten kaçınmıyor.
‘Toplumsal anayasaya hayır’,
‘Bireysel anayasaya evet’
Biraz slogan gibi oldu ama mevcut durum bunu gösteriyor. Bu slogana evet diyebilecek kadar bir aymazlık içine giren 4 partinin de samimiyet testinin yapılmasının tam da zamanı.
Anayasa’da uzlaşma yok, ancak, eski-yeni milletvekillerine kıyak haklar konusunda 4 parti de uzlaşmış. Milletvekillerinin çoluk-çocuk tüm aile fertlerinin ömür boyu diplomatik pasaport hakları, sağlık harcamaları, temsil giderlerinin devlet tarafından güvence altına alınması konusunda 4 parti de
hem fikir olmuş, imzayı çakmış.
Bunlar olurken, tam da bu aşamada yeni anayasada uzlaşma ihtimalinin zayıf olduğu, henüz bir aşama kaydedilmediği konusunda açıklamalar yapılıyor. Diğer sistem partilerinin ‘Kıyak haklar’ konusunda uzlaşmasını, imzalamasını çok yadırgamayabiliriz. Ancak, BDP’nin yeni anayasada uzlaşmaz bir tablonun söz konusu olduğu bu hassas dönemde imza atmasını yadırgarız.
Bireysel haklar konusunda uzlaşanlar, vekâletini taşıdıkları halkların geleceğinin teminatı olan toplumsal haklara tekabül eden yeni ve demokratik bir anayasa da uzlaşamıyor, aynı masa etrafında toplanamıyor. BDP’nin, Anayasa ile ilgili çalışmalarda uzlaşmaya yanaşmayan partilerle özel haklar konusundaki yasa tasarısına imza koyması, toplumsal hakların ötelenmesi anlamına gelir ki, bu durumda BDP’nin farklılığına gölge düşürür. Bu gölge de kabul edilebilir bir durum değil.
