Koltuk sevdası öyle bir hastalıktır ki, adamı izzetten zillete yuvarlar. O farkına varmaz, ama koltuk sevdası adamın kişiliğini de özgürlüğünü de elinden alır..Bu değerler gittikten sonra, koltukta otursanız ne yazar, oturmazsanız ne kaybedersiniz?
Kaybedilecek bir şey kalmamıştır ki! Hürriyetini bir koltuğa satan adamın kendine de, çevresine de, ülküsüne de beş kuruşluk faydası olmaz. Onun bir tek amacı vardır. Koltuğa sıkı sıkı sarılmak!...Şu koltuk sevdası nasıl bir hastalık ki, iki adım önünü göstermez. Bir adım önünü gösterir. ikinci adımdan sonraki tuzak ve zilletin üstünü örter. Bütün mesele, o örtünün altını görebilmektir aslında ama işte o kadar koltuk başka hiçbir şey göstermez!...
Koltuksuz bir hayat ne kadar zordur.. O vehim koltuk sevdasının yavaş yavaş tüketir.Koltuk sevdasının alkol ve uyuşturucu bağımlılığından hiçbir farkı yoktur. Koltuk sevdası bulunanlar onların durumunu rahatlıkla anlayabilir.
Koltuk sevdalıları, “işi cehlinin elinden alın ehline verin” hadisinin aksine hareket ederler. Hiçbir zaman hak etmedikleri yerlere göz dikerler… Üzülerek belirtelim ki, çoğunlukla da göz diktikleri yere ulaşırlar. Zira birileri onların koltuk zaaflarından yararlanarak kullanmak ister.
Böylece siyasetçi bürokratı, bürokratta siyasetçiyi kullanmış olur.Sonuçta ne olur biliyor musunuz?Sonuçta ülke geri kalmış olur.
Türkiye’nin içinde bulunduğu durumu reçetesinin ilk ilacı, siyaset ve bürokraside koltuk sevdasına yakalananları tedavi etmektir.
Ortada bir hastalık varsa, onun tedavisi de vardır. Koltuk sevdasına yakalananların ideolojik çizgisi yoktur. Her dönemin adamı olabilirler.
Zavallı koltuk sevdalıları!
Ne demiş şair: “Koltuk dedikleri sihirli nesne,/Koltuğun sevdası candan öteymiş./Cümle amir memur koltuğa teşne,/Koltuğun sevdası candan öteymiş.
Onlar birilerinin sırtından geçinmeye çalışırken, birileri de onları köle gibi kullanırlar!...
Bir de o koltuğun hakkını verenlerde vardır.Hakkını veren insan herkes tarafından sevilen,itimat gösterilen insanlardır.Evet böyle insanlarda memleketimizde az değildir.
Bizlerinde o koltuğun hakkını veren insanların yanında olmalı ve onlara destek çıkmalıyız ki memlekette sayıları çoğalsın…
