Kürtler, yüzyılın en önemli kazanımını elde ettikleri bir dönemi yaşıyor. Osmanlıdan, Türkiye cumhuriyetinin kuruluşuna ve 90 yıldır devam eden süreçte bu kadar kapsamlı, ileriye dönük genişlemesi, verilmesi ve alınması her haliyle hissedilen haklar konusunda en verimli dönemi yaşayan Kürtlerin, daha fazlasını hanesine yazdırabilmesi için kendi içinde asgari ve mümkün müşterekleri mutlaka yakalaması gerekiyor. 
Kürtlerin gündeminde sürekli Ne yapmalı? Gibi bir kavramın olması ve içeriğinin mutlaka doldurulması bu saatten sonra kaçınılmaz bir durumdur. Bunun olması için ön açıcı tavır sergilemesi gereken kurumlar; şu anda en büyük çatı olan PKK ve BDP’dir. Bu anlamda; bu iki kurumun bilinirliği, yaptırım gücü, kitleleri harekete geçirme yeteneği, politik ve diplomatik gücü Kürtler tarafından inkâr edilmiyor. Kürtlerin bir kesimi bu misyonlar içinde yer almasa bile yerel ve genel seçimlerde desteklerini esirgemediler/esirgemiyorlar. Seçim dönemlerinin dışındaki zamanlarda da ortaya çıkan haksızlıklarda, bu kesim kendi çapında destekte tereddüt etmiyor. 
Bu belirlemeyi kendi bakış açımla yaptıktan sonra, yıllardır kendi aramızda konuştuğumuz ve olması gereken bir durumun Kürtler arasında yavaş yavaş harekete geçtiğini görmeye başladık. Çözümle ilgili Devletle yürütülen çalışmalar, hükümetin bu konuda gerçekleştirdiği atılımların ötesinde önem arz eden mesele; Kürtlerin kendi arasındaki beyin çatışmasını gerçekleştirmesi ve buna paralel olarak düzeyli eleştiri ve özeleştiri mekanizmasını geliştirmesi şart. Bunlar yapılırken karşılıklı sertlik şart mı? 
Elbetteki değil. 
Kürtlerin kırmadan, dökmeden, yaralamadan, örselemeden karşılıklı bir beyin çatışması dönemine girdiklerini anlayarak, böyle bir sürecin yaşanması gerektiği algısından hareket ettiğimizde, eleştirel yaklaşım, farklı düşüncelerin kamuoyuna aktarılması, bunların üzerinden bazı tartışmaların gerçekleştirilmesinin yararlı olacağı kanaatindeyim. 
Ortada Kürtler ve PKK gerçeği var. 
Kat edilen mesafe ise önemli. 
Bu anlamda gelinen noktada Kürtler, demokrasi, insan hakları, bireysel hak ve özgürlükler, kendi aralarındaki adalet duygularını ortak bir noktada buluşturmak durumundalar. Aksi durum, farklı düşünen Kürtleri başka limanlara yönlendirir. Farklı görüş ve düşüncelere sahip Kürtlerin aynı cephede olmaması, olumlu anlamda kullandığımız beyin çatışmasının trafiğini farklı yöntemlerdeki çatışmalara yönlendirir. Bunların olmaması için bu trafiği doğru güzergâhlarda yönlendirme görevi DTK ve BDP gibi kurumlara düşer. Galiba siyasallaşma sürecine denk gelecek yeni bir anlayışı içselleştirmek ve yaymak gerekiyor.