Ülkemizde 31 Aralık 2012 de yapılan araştırma sonucu 75.627.384 nüfusa sahip olduğu resmi kayıtlarda görülmektedir.
Bu nüfusun 8,5 Milyondan fazlası engelli bireylerden meydana gelmektedir. Ülkemizdeki engelli bireylerimizin çoğunluğunu % 3.5 oranıyla konuşma engelli bireylerimiz oluşturmaktadır.Konuşma engellileri sırasıyla % 2 ile üstün zekâlılar, % 2.03 ile zihinsel engelliler, % 1.4 ile ortopedik engelliler, % 0.06 ile işitme engelliler, % 0.02 ile görme engelliler takip etmektedir.
Günlük hayatımızda mutlaka karşımıza çıkan bir engelli birey olmaktadır. Şehir içi arabalarında yolda binen değnekli bir yürüme engelli, AVM de karşılaştığın bir konuşma ve duyma engelli, dere kenarında oturmuş görme engelli , parkta sallanan zihinsel engelli. Bunların örneklerini çoğalta biliriz.
Bizler hayatımızı dolu dolu yaşayamadığımız, monoton bir hayatımız olduğu için şikayetçi oluyoruz da peki ya onlar ne yapacak?
Hiç düşündünüz mü? Birgün engelli bir bireyi yol kenarından karşıya geçirmeniz gerekeceğini. Yürümekte zorlanan bir engelliyi kucağınıza alıp arabadan indirdiniz mi?
Konuşma engelli bir bireyle sohbet ettiniz mi? Yürüdünüz mü birlikte hayallerinde kurduğu kır bahçelerinde? Yüreğiniz cız etti mi onun her gülüşünde?
Haydi birlikte bir 5 dk düşünelim? Hayatımızı bir kaç saniyede mal varlığımızı ise bir imza atış sürecinde kaybedebiliriz. Bizler hayat çarkının insanlar dişlisini meydana getiren bireyleriyiz. Peki bizim görevlerimiz ve ödevlerimiz var mı bu konuda?
Hepimiz birer engelli adayıyız. Bizler tıpkı hayvanlar gibi, yaşlılarımız gibi, yetimlerimiz gibi, kimsesizlerimiz gibi engelli bireylerimizi de ne yazıkki ötekileştirdik. Çoğumuz onları görünce miğdemiz bulanır diye gözlerimizi kapatırız. Bizim gibi müzikler dinleyerek onlar sabahlara kadar eğlenemiyorlar belkide. Yada onlar sıkıldıklarında deniz kenarında oturup maviye yeşilin aşkını anlatamıyorlar.
Engelli bireylerimize yardım etmek yerine hep kulak ardı ettik.
Aslında Engelsiz değilsiniz, Engel Sizsiniz...!!!
Kaldırımlara engelli bantları çektirildi ama işportacı oraya tezgah kurdu. Belediye başkanı esnafa onu kaldır diyemez, oylar gider yoksa. Engelliyi kim ne yapacak? Duymuyor, konuşamıyor, yürüyemiyor, bilmiyor. Bizler Allahın yarattıkları canlılar arasında özellikler bakımından bir takım önde gidiyor olabiliriz. Ama bu kuralları çiğneyip kendimizi alemin kralı ilan etmemize bonservis vermiş olmaz.
Onların durumunu yerinde incelemek için kaçımız gitti engelli rehabilitasyon merkezlerine?
Onların sevgi dolu gözlerinden akan gözyaşları kaçınızın omuzuna değdi merak ediyorum.
Size hayallerini anlatan spastik engelli bir kız çocuğunun saçlarına pembe toka taktınız mı hayatınız boyunca?
Onların boş kalan sandalyelerine oturacak ve onun yaşadıklarını iliklerine kadar hissedecek kadar cesaretli biri var mı?
Halk otobüslerinde kulaklıkları takıp hayata rest çekenler görmüyor değil mi yolda binen engelli bireyi?
Yada otobüste bulunan engelli koltuğuna oturan saçları renkli kişi, engellinin ayakta gitmesine ne kadar da razısın?
Ya siz arabalarınızı kaldırımlara park edenler? Sizin sırf kendi rahatınız için başkalarının yaşamlarını ne kadar zora soktuğunuzun farkındamısınız?
Lütfen dünyada bizlerle yaşayan engelli bireylerimizin de olduğunu unutmayalım. Onların eğitimleri konusunda yardımcı olalım. Onlara değerli olduklarını gösteren imalarda bulunalım. Onların karanlık dünyalarında aydınlık olalım. Gözleri görmeyen bir insanı ırmak kenarında şarkılarla gezdirelim. Hepimiz birer engelli adayıyız. Yarının bize ne kazandıracağı ve neler kaybettireceği hiç belli değil. O yüzden yaşam kutsallığına inanıp arada olan Engelllerimizi kaldıralım. Çünkü asıl engel biziz. Bizler toplumun en zayıf halkalarını ötekileştirmekteyiz. Engellilerde toplumun en zayıf halkasıdır. Çünkü siz engelli olmazsanız bile mutlaka ailenizden birinin olabileceği ihtimalini unutmayınız.
Fırat ÖZGÜL/ EngelsizYaşamBirlikteliği
